چوب ازجمله موادی است که همیشه با ارزش تلقی شده و در صنایع به طورگسترده کاربرد داشته مانند :کشتی سازی، هواپیماسازی، صنعت حمل ونقل، بسته بندی، مبلمان، ساخت ابزار آلات موسیقی و.... برای کاربرد
چوب در صنایع، این ماده باید خشک شود. در زمان های قدیم
چوب در هوای آزاد خشک می شد. این روش خشککردن دارای مزایایی بوده که از جمله آن می توان به عاری از تنش خشک شدن، بی نیازی از تجهیزات
چوب خشک کنی، امکان استقرار واحد
چوب خشک کنی مربوطه در محلی که امکانات بهره وری مناسب از نظر انرژی خورشیدی و حرکت باد وجود داشته باشد اشاره کرد. اما با وجود مزایای ذکر شده این روش دارای معایبی مانند: صرف مدت زمان طولانی )توقف سرمایه(، افزایش خطر تخریب چوب)توسط قارچ ها و حشرات(، و غیره می باشد امروزه محققان برای رفع معایب این روش از روش های نوین دیگری مانند
خشک کردن توسط کوره حجره ای، کوره تبریدی، کوره خلا، کوره خورشیدی، کوره مادون قرمز،
کوره رادیوفرکانس و ... بهره می برند. در کشور ما برای
خشک کردن چوب های حساس مانند بلوط، اوجا، ،ملج، ون، گردو و آزاد کوره های رادیو فرکانس و خلا مناسب هستند. همچنین برای
خشک کردن چوب های غیرحساس مثل راش، صنوبر، توسکا و افرا کوره حجرهای می تواند گزینه مناسبی باشد. در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشور ما کوره های خورشیدی توصیه می گردد. یکی از پیشنهادهای دیگر می تواند قرارگیری کوره های تبریدی و حجره ای در مبادی ورود
چوب های وارداتی)نراد و کاج( در بنادر امیرآباد و نوشهر برای
خشک کردن چوب های وارداتی باشد. در این مقاله ویژگی ها، مزایا و معایب انواع روش های نوین
خشک کردن چوب مورد بررسی قرار می گیرد.