اثر ریکاوری فعال بر غلظت CRP و کراتین کیناز CK پس از انجام یک وهله فعالیت فزاینده در دختران فعال

کوفتگی عضلانی حالتی ناخوشایند همراه با درد در عضلات اسکلتی است که عمدتا متعاقب فعالیت عضلانی برونگرا و یا غیر معمول ایجاد میشود. مطالعه حاضر با روش تحقیق نیمه تجربی و طرح آزمون های مکرر با گروه کنترل و گروه بندی تصادفی و با هدف بررسی تاثیر سه روش بازگشت به حالت اولیه را پس از یک جلسه فعالیت درمانده ساز بر شاخص های التهابی CRP,CK انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه 300 ورزشکارزن فعال 20 تا 30 ساله تشکیل دادندکه 30 نفر نمونه به صورت تصادفی به 3 گروه ریکاوری با شنای آرام، ریکاوری با سوناو ریکاوری غیر فعال نشسته و بدون فعالیت خاص تقسیم شدند.تمرین فزاینده به مدت 1 جلسه به روش تست بروس انجام شد. قبل و بعد از جلسه تمرین و پس ازریکاوری، 24 و48 ساعت پس از ریکاوری خون گیری جهت بدست آوردن میزان CK,CRP افراد انجام شد. مراحل خونگیری: 1: قبل از اجرای تمرین فزاینده ، 2: پس از اتمام فعالیت فزاینده 3: پس از 12 دقیقه بازگشت به حالت اولیه 24:4 ساعت پس از ریکاوری 48:5 ساعت پس از انجام ریکاوری. اندازه گیری CRP,CK نمونه ها به روش آزمایشگاهی الایزا انجام گرفت. نتیجه گیری کلی نشان داد، در 48 ساعت تاثیر سه روش ریکاوری بر کاهش شاخص CRP تفاوت ندارند. تنها در 24 ساعت پس از ریکاوری تاثیرات متفاوت بوده است. تاثیر ریکاوری فعال با شنای آرام را بر سطح CRP اندکی مفید تر نشان داد. اما شاخص کراتین کینازCK به طور معناداری تحت تاثیر نوع ریکاوری قرار داشت. به گونه که ریکاوری فعال با شنای آرام تاثیر مثبت و معناداری نسبت به دو روش غیر فعال دیگر بر سطح CK نمونه ها گذاشت. همچنین ریکاوری غیر فعال ساده نیز تاثیر مفید تری نسبت به ریکاوری غیر فعال در سونا بر سطح CK داشته است.

اثر ریکاوری فعال بر غلظت CRP و کراتین کیناز CK پس از انجام یک وهله فعالیت فزاینده در دختران فعال Keywords:

ریکاوری فعال , CRP , کراتین کیناز CK , فعالیت فزاینده