تبیین جامعه شناختی توسعه ناپایدار شهری در شهر رشت

ناپایداری توسعه ی شهری مهم ترین چالش هزاره ی سوم است. هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی، اداره ی بهتر اکوسیستم ها و آینده ی امن بیان شده است. شهر پایدار بستری برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار دانست که رفاه شهروندان، رعایت حقوق شهروندی، عدالت اجتماعی شهروندی و توسعه انسانی پایدار را به همراه دارد، بهبود کیفیت زیست محیطی و پراکنش بهینه خدمات و تسهیلات شهری را برای رضایتمندی اجتماعی ممکن می سازد. این تحقیق درصدد تبیین جامعه شناختی توسعه ناپایدار شهری در شهر رشت در سال 1397 است. چارچوب نظری این تحقیق مبتنی بر نظریه توسعه پایدار و نظریه کارکردی پارسونز و روش تحقیق پیمایشی و ابزار پژوهش پرسشنامه است که بر روی 384 نفر از که از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند صورت گرفته است. بر اساس یافته های تحقیق بین توسعه ناپایدار و مشارکت مردمی(0.43-)، سرمایه اجتماعی(0.80-)، عدالت توزیعی(0.46-)، اعتماد نهادی(0.72-) رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج آزمون کندال بین اعتماد نهادی و متغیرهای عدالت توزیعی(0.29=value) و سرمایه ارتباطی (0.55=value) و بین مشارکت مردمی و عدالت توزیعی(0.41=value) و امنیت اجتماعی و تعلق محلی (0.43=value)رابطه معناداری وجود دارد. به طور کلی با کاهش اعتماد نهادی، مشارکت مردمی، سرمایه اجتماعی و توزیع ناعادلانه و ناپایدار شهری نیز افزاش می یابد و تعلق اجتماعی، امنیت اجتماعی و کیفیت محیط شهری نیز کاهش می یابد

Keywords:

سرمایه اجتماعی , مشارکت اجتماعی , عدالت توزیعی , امنیت اجتماعی , توسعه ناپایدار اجتماعی