مقایسه هنر سفالگری و کارگاهای پخت سفال در شهرهای پیش از تاریخی (عصر آهن) با کارگاه سفالگری امروزی (مطالعه موردی همصفا چمستان)

فلات ایران با تنوع اقلیمی خود یکی از مهمترین خاستگاههای اصلی پیدایش و گسترش صنعت سفالگری در جهان باستان شناسی به شمار می رود. روند رو به رشد سفالگری در طول هزاران سال، در هیچ منطقه ای از آسیای غربی مثل ایران نبوده است. نقاط عطف این روند بدون تردید در پیدایش سفال در حدود هزاره هشتم پ.م در منطقه زاگرس مرکزی و پیدایش چرخ سفالگری و تعامل کوره های سفال پزی در هزاره چهارم پ.م نمود پیدا کرده است. سفال در واقع نخستین محصول هنری و صنعتی مردمان اولیه و حاصل نیاز و شعور آدمی، در به کار گیری عوامل طبیعت است، و از آنجا که مواد اولیه آن شامل: خاک، آب و آتش در سرزمین های محل سکونت بشر یافت می شده است، نشانه های تولید آن را در تمامی نقاط مسکونی انسان مشاهده می کنیم. امروزه نیز با تاسی از گذشته و از ترکیب مواد سنتی وجدید کارگاهی نیز به پخت سفال های در طرح و اندازه های مختلف می پردازد که به تحلیل و توصیف آن پرداخته خواهد شد

Keywords:

تحلیل , سفالگری , هنر , کوره ها , همصفای چمستان