سیمای رستم در ادبیات عامیانه ایران

فرهنگ عامه بحر زخاری را میماندکه حافظ اندیشه و پاسدار تمایلات جمعی ایرانیان است.قصه های شفاهی برآمده از حماسه ملی و دیگرمتون ادب فارسی،نه تنها زبان گویای باورها و سننی است که از پذیرش عام برخوردار میباشد، که نشانگر دلبستگی عمیق ایرانیان به مواریث ادبی خود است. این روایات حتی پژوهشگران حوزه ادبیات، اسطوره پژوهان و مردمشناسان را کلیدی به دست میدهد رمزگشای اسرار نهفته در متن. جستار حاضر -که با تکیه بر منابع کتابخانه ای و به صورت تحلیلی فراهم آمده- بر آن است تاقصه های مربوط به رستم که توسط سیدابوالقاسم انجوی شیرازی در دومین مجلد از مجموعه سه جلدی فردوسی نامه به چاپ رسیده است را دیگربار مورد نقد و بازبینی قرار دهد.در این مجموعه، تاکید نگارنده خاصه بر القاب ، صفات و مذهب رستم است. خواهیم دید که رستم -آن خداوندگار شمشیر و گوپال- در روایات عامیانه نسبت به آنچه در شهنامه ها آورده اند پیروزمندتر، قدرتمندتر و در یک کلام، آزادتر است و قیدی بر دستان پرتوانش نیست.

Keywords:

رستم , قصه های شفاهی , فرهنگ عامه.