روش های زدیادبرداشت بر پایه ی آب به منظورتغییرترشوندگی درسنگهای دولومیتی

بازیافت نفت از سنگ مخازن آب دوست مانند کربنات ها بخصوص در سازند های شکاف دار طبیعی بدلیل خواص ترشوندگی نا مطلوب یک چالش بزرگ محسوب می گردد. هنگامی که جذب خودبه خودی یک مکانیسم مهم حرکت سیال در محیط متخلخل است ، بازیابی نفت بسیار پایین است. در یک دهه گذشته، کارهای علمی زیادی مبنی بر درک شیمیایی خواص ترشوندگی در سنگ گچ و سنگ آهک منتشر شده است. مطالعه بر روی دولومیت ها بسیار دشوار است و همچنین سنگ مخزن از جنس خانواده کربناته که بخش اعظمی از مخازن ایران را تشکیل می دهند، مهم است. مطالعات اخیر نشان داده شده است که آب دریا به عنوان عاملی دراصلاح ترشوندگی با عنوان آب هوشمند در سنگ آهک بلوری )کلسیت( ، در دمای بالاتر به علت تعامل همبستگی بین یون های Ca2+ ، Mg2+ و SO42− و سطح سنگ ، مطلوب عمل می کند . در مطالعه حاضر ، وابستگی این ترکیبات فعال به سمت سطح دولومیت بحث شده است و با کار های قبلی در سنگ آهک بلوری مقایسه شده است . وابستگی سولفات به سمت سطح کربنات که کاتالیزور فرایند تغییرات ترشوندگی نسبت به دولومیت می باشد بسیار پایین بوده است. مطالعات اشباع خود به خودی نشان داد که آب دریا اصلاح خوب ترشوندگی برای دولومیت در دمای 70 درجه سانتی گراد نیست. استفاده از 10 مرتبه آب رقیق شده ی % دریا به عنوان آب شور باعث افزایش بازیافت نفت به دلیل تغییرات ترشوندگی به مقدار 15% ازنفت اولیه درجا 1، می شود و نسبت به آب معمولی مقایسه شده است. نفت اضافی 100 مرتبه با استفاده از آب سازند رقیق شده بدون سولفات به عنوان مایع مضر نمی باشد و تائید این درجه ی شوری آب نمک پایین ، به عنوان کاتالیزور، باید حاوی سولفات باشد تا تغییرات ترشوندگی را بدست آورد.