نتایج راهبردهای عملکردی دهیارها در بازتولید بدمسکنی

افزایش مهاجرت و رشد جمعیت شهری و گسترش فضای شهرها از جمله منطقه کلان شهری تهران مشکلات فراوانی در مقابل برنامه ریزان و تصمیم گیران قرار داده است. به همین دلیل ضرورت برنامه ریزی و توجه به نیازهای اساسی در سطح کلان، تصمیماتی مبنی بر اجرای برنامه ریزی راهبردی را مطرح کرد. در این راستا در سال 1384 با توجه به قانون تعاریف محدوده و حریم شهر، فعالیت دهیاری در سطح ملی آغاز گردید که رو ستاهای واقع در حریم کلان شهر تهران نیز دارای دهیاری شدند. به رغم اجرا ی دهیاری در ناحیه 7 منطقه 20، روستاها با مشکلات و چالشهایی روبرو شده، بالتبع نیز مشکلاتی برای مادر شهر اصلی نیز در آینده ایجاد خواهند کرد. مقاله حا ضر با هدف بررسی و شناخت دهیاری و برنامه ریزی راهبردی و نقاط قوت و ضعف موجود در ناحیه 7 منطقه بی ست به عنوان نمونهای از سیا ستهای برنامهریزی راهبردی در منطقه کلان شهر تهران و میزان انطباق پذیری اجرای چنین طرحی با اهداف کلان مدیریت منطقه کلان شهری تهران پرداخته و با ا ستفاده از تکنیکهای چون دلفی و سوات به تحلیل میزان نتایج اهداف این طرح پرداخته شده که میتواند در سایر موارد نیز مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که به دلیل ضعفهای دهیاری شرایط تکوین ساخت و سازهای غیرمجاز و به تبع آن اسکان غیر رسمی، بدمسکنی، عدم دسترسی به امکانات فضایی و نارضایتی در آینده خواهد شد. به نظر میرسد که این پژوهش بتواند از راهکارهای مناسب جهت کاهش مشکلات پیش بینی شده استفاده نماید.

Keywords:

دهیاری , برنامه ریزی راهبردی , حریم , سوات