تحلیل و ارزیابی فضاهای باز شهری به منظور طراحی و توسعه زیرساختهای ورزشهای همگانی با رویکرد طبیعت گرایی (مطالعه موردی: پارک طبیعت پردیسان)

فضاهای باز شهری به عنوان یکی از پتانسیلهای انجام فعالیتهای تفرجی و ورزشی معرفی شدهاند. نظر به اهمیت مقوله ورزش برای شهرنشینان، بررسی و مطالعه بر روی این گونه فضاها به عنوان یک ضرورت در زندگی شهرنشینی مطرح است. در این تحقیق، تلاش میگردد تا از طریق مطالعه مروری نسبت به تحلیل و ارزیابی پارک پردیسان به عنوان یکی از معدود لکه های طبیعی شهر تهران، نسبت به جنبه های مثبت و منفی این فضا جهت طراحی و توسعه زیرساختهای ورزشهای همگانی اقدام شود. روش تحقیق از نوع کتابخانه ای و برداشت میدانی بوده است. نتایج بیانگر ان است که این سایت مطالعاتی از لحاظ وسعت، دسترسی، موقعیت جغرافیایی، توپوگرافی و عوارض طبیعی، شیب و جهت و ارتفاع از وضعیت بسیار مناسبی برخوردار است. از سوی دیگر، پوشش گیاهی آن نیز نسبتا مناسب است. هر چند که در برخی نقاط لزوم حفاظت و نگهداری از عرصه مطرح است. فضای مناسب جهت پارکینگ و بهره مندی از سرویس بهداشتی و خدمات عمومی از جمله مزیتهای سایت به شمار میرود. مدیریت پسماند و پساب به عنوان چالشهای اساسی آن مطرح میباشند

Keywords:

فضاهای شهری , ورزش همگانی , رویکرد طبیعت گرا , پارک پردیسان