ضوابط و معیارهای طراحی اکوپارک در ایران

مشخصه بارز شهرها در هزاره سوم میلادی، برنامه ریزی و طراحی بر مبنای همگامی با طبیعت و رعایت اصول توسعه پایدار می باشد. بنابراین ضرورت مطرح کردن مباحث اکولوژیکی نظیر اکوپارک در شهرهای امروزی امری محسوس تلقی می گردد. در سال های اخیر علی رغم پیشرفت علم و تکنولوژی و صنعتی شدن هرچه بیشتر جوامع بشری، تخریب طبیعت و استفاده بی حد و حصر از منابع آن، حیات بشر را به مخاطره انداخته است. امروزه مساله از بین رفتن مراتع و جنگل ها و تبدیل آن به بیابان های خشک، فرسایش خاک، آلودگی هوا، بالارفتن درجه حرارت کره زمین و آب شدن تدریجی یخ های قطبی تهدیدی برای ادامه زندگی در روی کره زمین است. به همین دلیل شناخت عوامل طبیعی و تاثیر آن ها بر یکدیگر، آموزش در جهت حفظ و نگهداری طبیعت و استفاده بهینه از منابع طبیعی و حذف صنایع مزاحم که باعث تخریب طبیعت و اکوسیستم های درون آن ها می گردد، امری واجب و درصدر برنامه های آموزشی همگانی درآمده است. در واقع اکوپارک ها دارای نقشی اساسی در کاهش روند تخریب محیط زیست هستند و با هدف ارتقای آگاهی های زیست محیطی و تامین حمایت های علمی، فنی و تجاری لازم احداث می گردند. هدف از این پژوهش بررسی ویژگی های لازم برای طراحی اکوپارک با توجه به اقلیم ایران و استفاده مناسب از وضعیت طبیعی محدوده به عنوان یک میراث طبیعی در منظر و سیمای شهر و حفظ کامل وضعیت طبیعی و توپوگرافی ها و کمترین دخل و تصرف در زمین و همچنین استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می باشد. در این تحقیق با توجه به مفاهیم اکولوژیکی که بر اساس اطلاعاتی که از طریق پژوهش های زیست محیطی و مطالعات کتابخانه ای و هم چنین تحلیل نمونه های موفق اکوپارک در جهان بدست آمده است،به ویژگی های لازم برای طراحی اکوپارک دست یافتیم.و با در نظر گرفتن سه مولفه: استانداردهای جهانی، ملاحظات محلی و خواسته های ساکنین منطقه، الگویی برای طراحی اکوپارک ها ارایه نموده ایم و در نهایت با مقایسه ویژگی های اکوپارک های جهانی با پارک های داخلی و با توجه به شرایط اقلیمی کشور ایران به اصول لازم برای طراحی اکوپارک های داخلی دست یافتیم.

Keywords:

اکوپارک , شاخص های اکولوژیکی , توسعه پایدار , بوم شناسی طبیعی و فرهنگی