تحلیل فضایی ساماندهی نماها و سیمای کالبدی شهری براساس مولفه های طراحی و محیطی (مطالعه موردی: منطقه 3 شهر زنجان)

سیمای کالبدی شهری به عنوان یک منطقه دیده شده توسط مردم که ماهیت آن نتیجه کنش و بر هم کنش عوامل طبیعی یا انسانی است. و باید در برنامه ریزی های مختلف شهری ، بر ساماندهی آن تاکید گردد. در طراحی نمای ظاهری محیط های شهری، باید تنش بین بخش های قدیم و جدید هر شهر یا محیط شهری را هوشیارانه به کار گرفت تا محیطی طراحی شده با رابطه ای قوی و پیچیده بین مکان های کهنه و نو پدید آید. این نیاز و نقیصه، در بافت قدیمی و فرسوده بیشتر احساس می شود. زیرا در این محلات هموراه، ساختمان های جدید، به علت عدم تبعیت از معماری بومی، هموراه با نمادهای تاریخی-فرهنگی در تضاد است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و آینده پژوهی بدنبال بررسی وضعیت سیمای کالبدی شهر بر اسا مولفه های طراحای با تاکید بر محیط طبیعی و معماری بومی شهر زنجان است. برای گردآوری داده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای بهره گرفته شده است. جامعه آماری شامل ساکنین منطقه 3 شهر زنجان است که با نمونه گیری کوکران، 384 نفر انتخاب شده است. برای تحلیل داده ها از جداول آمار توصیفی، و تحلیل اینده پژوهی ساختار متقابل با کمک نرم افزار MIC MAC استفاده شده است. طبق یافته های تحقیق، متغیرهای اشکال طبیعی در سطوح نما؛ ارتفاع طبقات؛ ارتفاع ساختمان؛ پلان و فضای داخلی ساختمان؛ هماهنگی کف بنا با خطوط جداره؛ و نظم رنگ و جنس مصالح به عنوان متغیرهای دووجهی و پیشران در ساماندهی کالبدی منطقه 3 شهر زنجان هستند. در مقابل، مولفه های اصول فنی الحاقات فلزی؛ مصالح ساختمان؛ اصل زیبایی شناختی ارتفاع ساختمان و طبقات؛ درب و پنجره ها؛ نظم خطوط مالکیت در نماهای جداره بیشترین ناپایداری را دارند و دائما در حال تضعیف هستند.. بنابراین برای ساماندهی سیمای کالبدی شهر؛ یکسان سازی و هماهنگی نماهای ساختمان؛ کنترل طرح کالبدی شهر؛ تقویت مدیریت شهری؛ توجه به طراحی و معماری شهری بومی ضروری است

Keywords:

نمای شهری , سیمای شهری , آینده پژوهی , شهر زنجان