اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر احساس تنهایی و خودپنداره دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان رشت

هدف از انجام این پژوهش، اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر احساس تنهایی و خودپنداره دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان رشت بود. این پژوهش از نوع پژوهش های آزمایشی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان رشت تشکیل دادند که در نیمسال دوم تحصیلی 95-96 به مراکز اختلالات یادگیری مراجعه نمودند و شامل 380 نفر بودند. حجم نمونه پژوهش را 40 دانش آموز مقطع ابتدایی دارای اختلال یادگیری که در دو گروه 20 نفری با استفاده از روش خوشه ای تصادفی متشکل از کنترل و آزمایش تشکیل دادند. شرکتکنندگان در مرحله اول پیش آزمون قبل از اجرای درمان پروتکل درمان ذهن آگاهی، با استفاده از قرعه کشی در دو گروه همگن (از لحاظ سن- وضعیت اقتصادی و ...) کنترل و آزمایش قرار گرفتند و پرسشنامه های خودپنداره راجرز و احساس تنهایی آشر را تکمیل نمودند. سپس داده ها به کمک نرم افزار Spss20 مورد تجزیه و تحلیل صورت گرفت. نتایج حا صل از برر سی فر ضیه اول مبنی بر تاثیر درمان ذهن آگاهی بر خودپنداره دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، نشان داد که در مان ذهن آ گاهی بر خودپ نداره دانش آموزان دارای اختلال یادگیری با 36 = 47 /31، F1 موثر بوده است .(P> 0/01) همچنین در بررسی فرضیه دوم، مبنی بر تاثیر درمان ذهن آگاهی بر احساس تنهایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، نتایج نشان داد که اثر درمان ذهن آگاهی بر احساس تنهایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری با 36) = 136/64، F (1 موثر بوده است .(P> 0/01) نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس (مانکوا) در برر سی فر ضیه ا صلی پژوهش مبنی بر تاثیر درمان ذهن آگاهی بر خودپنداره و کاهش احساس تنهایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، نشان داد که درمان ذهن آگاهی بر افزایش خودپنداره و کاهش احساس تنهایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اثر معنی داری داشته است .(P> 0/01)

اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر احساس تنهایی و خودپنداره دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان رشت Keywords:

درمان ذهن آگاهی , احساس تنهایی , خودپنداره , دانش آموزان , اختلال یادگیری