محوریت دکترین دو فاکتوری معادگرایی و منجیگرایی در توانمندسازی روانشناختی کارکنان سازمانها و شرکتهای غیر دولتی

جریانهای فکری و اعتقادی بسیاری در طول تاریخ نشان داده اند آن جریانی پا بر جاست که بر اساس اعتقادات و سطح توانایی مخاطبین خود طرحریزی شده باشد و از دیگر سو در جهت ارتقای توانمندی ایشان گام بردارد. برای گسترش جریانات مذکور نیز توجه به سطح توانایی فردی جامعه هدف شرط اساسی توسعه است. دو جریان معادگرایی و منجی گرایی که با ایدئولوژی افراد ارتباط مستقیم دارد، جریاناتی هستند که تمام سطوح فعالیتی کارکنان را تحت تاثیر قرار داده و توانمندی فردی-روانشناختی ایشان را ارتقا و یا تنزل میدهد. از این رو در این پژوهش سعی بر آن است که بر روی موضوع محوریت دکترین دوفاکتوری معادگرایی و منجی گرایی در توانمندسازی روانشناختی کارکنان سازمانهای غیر دولتی بر اساس مدل اسپریتزر، بررسیهایی انجام گردد. روش تحقیق از نوع توصیفی و بر اساس هدف تحقیق، کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری و تحلیل دادهها از نوع تحقیقات کمی– توصیفی و از نوع پیمایشی میباشد. نمونه آماری در پژوهش حاضر، نمونهای با اندازه 350، متشکل از کارکنان واحدهای سازمانی غیر دولتی و طبقات مختلف اجتماعی در مناطق شمال و جنوب شهر تهران میباشد. اعضای مورد بررسی در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه به شکل میدانی به اجرا در آمده است و تمام پرسشنامه ، براساس ادبیات تحقیق و در زیرمقیاس توانمندسازی روانشناختی مدل اسپریتزر تدوین شده است. نتایج حاصل از پژوهش جاری حاکی از آن است که میان توانمندسازی روانشناختی، معادگرایی و منجی گرایی رابطه معناداری موجود است و دارای بار عاملی قابل تاملی نسبت به یکدیگر هستند. همچنین حوزه های شغلی مورد بررسی درطول پژوهش در کنار توانمندسازی روانشناختی کارکنان ایشان، نیازمند توجه به مسئله نحوه گرایش به موضوع نظام جزا و پاداش و نیز موضوع وجود تاثیر اعمال فردی بر سایرین در سایه معادگرایی، و توجه به سبک رهبری و مدیریت اینده نگر در سایه منجی گرایی است.

محوریت دکترین دو فاکتوری معادگرایی و منجیگرایی در توانمندسازی روانشناختی کارکنان سازمانها و شرکتهای غیر دولتی Keywords:

معادگرایی , منجی گرایی , توانمندسازی روانشناختی , مدل اسپریتزر