بررسی و مقایسه نتایج طراحی اسکله شمع و عرشه به روش نیروئی و عملکردی

به دلیل پیچیدگی بارهای وارده به اسکله های شمع و عرشه به دلیل نوع کاربردی ویژه آن ها به عنوان سازه های پهلوگیری، همواره طراحی چنین سازه هایی دارای چالش های بسیاری می باشد؛ به طوری که در سال های اخیر شاهد انجام پژوهش های نوینی در این زمینه هستیم. پس از رخ داد چند زمین لرزه شدید در کشورهای لرزه خیز ، مشخص شده است که طراحی لرزه ای سازه های ساحلی به روش رایج نیروئی نیازمند بازبینی دقیقی دارد به طوری که بتوان رفتار آن ها را در هنگام زلزله به درستی پیش بینی نمود و ایجاد خسارات به تاسیسات روی عرشه و نیز ناپایداری کلی چنین سازه هایی پیشگیری به عمل آورد. در نهایت روش طراحی براساس عملکرد به عنوان روشی با قابلیت اطمینان بالا که می تواند میزان خرابی های رخ داده در سازه تحت اثر زلزله هایی با شدت های مختلف را پیش بینی نماید، به عنوان روشی مطمئن در بسیاری از کشورهای پیشرو در زمینه سازه های دریائی برای طراحی لرزه ای اسکله ها درنظر گرفته شده است. ولی همچنان شاهد استفاده از روش طراحی نیرویی در کشورمان هستیم که این مسئله ممکن است باعث شود تا در هنگام زلزله شاهد خساراتی جدی در این سازه ها و صرف هزینه های بسیار زیادی جهت تعمیر آسیبات کنترل نشده باشیم؛ لذا در این مطالعه به بررسی نتایج روش های طراحی نیروئی رایج در کشور براساس نشریه ۶۳۱ ، استاندارد ۲۸۰۰ و نیز روش عملکردی براساس آئین نامه ASCE/COPRI ۶۱-۱۴ پرداخته خواهد شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که استفاده از روش طراحی عملکردی موجب توزیع بهینه تر مقاومت در سازه و افزایش قابلیت اطمینان عملکرد سازه در هنگام زلزله خواهد شد.

Keywords:

اسکله های شمع و عرشه , طراحی براساس عملکرد , طراحی به روش نیروئی , آسیب