اثربخشی غنی سازی روابط درون خانوادگی بر ابراز هیجان خواهران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه غنی سازی روابط درون خانوادگی بر ابراز هیجان خواهران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش خواهران سنین 8 الی 15 سال کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در شهر تهران در سال 1397 بودند. از میان آنها نمونه ای به حجم 20 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش برنامه غنی سازی روابط درون خانوادگی را در 64 جلسه دریافت کردند، درحالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد و در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. برای سنجش ابراز هیجان از مقیاس ابراز هیجان برای کودکان 2002 استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که نمره متغیر ابراز هیجان در پس آزمون با برداشتن اثرات نمرات پیش آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل با یکدیگر تفاوت معنادار داشته P> 0/05 P و این امر حاکی از تاثیر مثبت برنامه غنی سازی روابط درون خانوادگی بوده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد که برنامه غنی سازی روابط درون خانوادگی در بهبود ابراز هیجان خواهران کودکان اتیسم موثر بوده است. در مجموع یافته های حاصل نشان می دهد که برنامه غنی سازی روابط درون خانوادگی می تواند تاثیر مناسبی در میزان ابراز هیجان خواهران کودکان اتیسم داشته باشد.

Keywords:

اختلال طیف اتیسم , ابراز هیجان , غنی سازی روابط درون خانوادگی