بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر مهارت ارتباطی مادران دانش آموزان با اختلال اتیسم

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت زندگی بر مهارت ارتباطی مادران دانش آموزان با اختلال اتیسم انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دانش آموزان مدارس ویژه اختلال اتیسم شهر تهران تشکیل دادند از بین جامعه هدف 30 مادر که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و در دو گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر به شیوه تصادفی گماشته شدند. در ابتدا هر دو گروه توسط آزمون مهارت های ارتباطی کوئین دام 2004 مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش در طول 10 جلسه مهارت های زندگی آموزش دیدند. در حالی که گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکردند. در پایان مجددا هردوگروه توسط آزمون مهارت های ارتباطی کوئین دام 2004 مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت زندگی بر مهارت ارتباطی مادران تاثیر معنادار P<0/01 داشته است. بر اساس این نتایج میتوان از مهارت های زندگی به عنوان یک روش مداخله موثر به منظور بهبود مهارت ارتباطی مادران دانش آموزان با اختلال اتیسم استفاده کرد

Keywords:

اتیسم , مهارت های زندگی , مهارت های ارتباطی , مادران