هدف پژوهش حاضر اهمیت جایگاه شوراهای
آموزش و پرورش در سیستم تعلیم و تربیت است. شور و مشورت یکی از اساسی ترین مفاهیم مورد تاکید در اسلام و یکی از اصول اساسی موردتوافق جمعی در اداره امور به ویژه در عرصه تحولات
آموزش و پرورش میباشد، ازاینرو تشکیل
شوراها در
آموزش و پرورش و ازجمله مدارس به عنوان ارکان آن محسوب میشود. با توجه به قانونمندی ارتباطات و اهمیت
شوراها در نظام جمهوری اسلامی و ازجمله در
آموزش و پرورش نیاز است که نسل جوان را به سمت وسوی متعالی هدایت کرد مراکز آموزشی به خصوص مقطع متوسطه بستر مناسب در مهیا سازی
شوراها و فعالیتهای آن است که از یکسو میتواند نوجوانان و جوانان را با نیازها و استعدادهای بالقوه شان آشنا سازد و از سوی دیگر به ایجاد دوستیهای صحیح در محیط آموزشی و خارج از آن شده و زمینه ساز مهرورزی و محبت بیش از بیش بین دانشآموزان شود .در روابط انسانی و در سازمانها نیز تشکیل شوراهاعمدتا وسیله ای مناسب برای برانگیختن افزایش کارایی کارکنان و تغییر وضع موجود است.
شوراها هنگامیکه به صورت یک فرا گرد پنداشته شود بر ارتباط گسترده میان افراد و تعامل افراد تاثیر گذاشته و پیوند را به شکل شبکه ای چند سویه تبدیل میکند.