اثربخشی آموزش توانمندسازی روانشناختی بر مبنای نظریه روانشناسی فردی آدلر بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به بیماری سرطان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش توانمندسازی روانشناختی بر مبنای نظریه روانشناسی فردی آدلر بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به بیماری سرطان بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین مادران کودکان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) شهر تهران در سال 1398 تعداد 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 18 جلسه 30 دقیقه ای تحت اثربخشی آموزش توانمندسازی روانشناختی بر مبنای نظریه روانشناسی فردی آدلر قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل بهزیستی روانشناختی ریف ( 1989 ) و تاب آوری تاب آوری کانر و دیویدسون ( 2003 ) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش توانمندسازی روانشناختی بر مبنای نظریه روانشناسی فردی آدلر بر بهزیستی روانشناختی و تابآوری مادران کودکان مبتلا به بیماری سرطان اثربخش بود. می توان گفت که نتایج، اثربخشی آموزش توانمندسازی روانشناختی بر مبنای نظریه روانشناسی فردی آدلر بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری مادران کودکان مبتلا به بیماری سرطان را تایید کرد.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , روانشناسی فردی آدلر , بهزیستی روانشناختی , تاب آوری , سرطان