نقش واسطه ای تاب آوری و رفتارهای سلامت در رابطه هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی

مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش واسطه ای تاب آوری و رفتارهای سلامت در رابطه هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی در دانشجویان انجام شد. تعداد 400 دانشجو 222) دختر و 178 پسر)، به مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (CD-RISC) نسخه ی تجدید نظر شده دوم نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت-(HPLP II)، پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ (EIQ) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (SBI) پاسخ دادند. در این پژوهش، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج روش آماری معادلات ساختاری نشان داد که رابطه ی بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی از طریق تاب آوری و رفتارهای سلامت به طور نسبی میانجی گری می شود. در نهایت در مدل مفروض، 49 درصد از پراکندگی نمرات متغیر رفتارهای سلامت و 36 درصد نمرات متغیر تاب آوری از طریق هوش هیجانی تبیین شد. همچنین 37 درصد از پراکندگی نمرات متغیر سازگاری اجتماعی از طریق هوش هیجانی، رفتارهای سلامت و تاب آوری روان شناختی پیش بینی شد. در مجموع نتایج نشان می دهد که حلقههای مفهومی تاب آوری روان شناختی و رفتارهای سبک زندگی سلامتمحور در پیوند دوایر مفهومی هوش هیجانی با سازگاری اجتماعی از نقش قابل ملاحظه ای برخوردار است.

Keywords:

هوش هیجانی , رفتارهای سلامت , سازگاری اجتماعی , تاب آوری