تاثیر سبک های فرزند پروری به کار گرفته شده توسط والدین بر مشکلات رفتاری (لجبازی و پرخاشگری) در کودکان زیر 12 سال

خانواده به عنوان اولین و پایدارترین نهادی است که به عنوان سازنده زیر بنای رفتار و شخصیت کودک است. سبک فرزند پروری والدین در دوران مختلف کودکی به منظور تعلیم و تربیت فرزندان بر چگونگی تکامل شخصیت آنان تاثیر گذار می باشد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی سبک های تربیتی و فرزند پروری می باشد که والدین در قبال فرزندان خود به کار می گیرند، و به تبیین این مسئله می پردازد که بیشتر مشکلات رفتاری، لجبازی و پرخاشگری که در کودکان زیر 12 سال دیده می شود ناشی از سیستم خانواده وسبک های تربیتی و فرزند پروری والدین می باشد. پژوهش حاضر به صورت کتابخانه ای و مروری به بررسی روابط والدین با کودکانشان می پردازد و سعی بر آن دارد که سبک های فرزند پروری را تبیین نماید. یافته های بدست آمده ضد و نقیص های بسیاری را در برداشت و عوامل و علل مختلفی مسبب رشد کودکان و پرورش آن ها می دانستند، اما برخی پژوهش ها که نگاهی سیستمی و چند علتی را مد نظر داشتند و براین مسئله تاکید وافری دارند که کودکان زیر 12 سال برون داد سیستمی هستند که یا آن ها را با کمترین مشکلات رفتاری و یا با بیشترین مشکلات رفتاری شکل می دهد. با توجه به یافته ها و مبانی نظری شکل گرفته شده در این زمینه و پژوهش ها و کار درمانی که براساس پژوهش ها شکل گرفته اند نمی توان نقش سیستم خانواده و والدین به عنوان شکل دهندگان فرزندان خود را نادیده گرفت و باید با جدیت تمام کلیه خدمات آموزشی و درمانی را به این سمت برد که سبک های تربیتی و فرزند پروری والدین مورد بررسی و کنکاش قرار گیرند و ارتباط بین نوع تربیتی که والدین به کار می گیرند و سبک های فرزند پروری که در ارتباط با کودک خود دارند بررسی شود و آموزش های لازم در باب سبک های تربیتی و فرزند پروری به والدین در راس خدمات روانشناختی و مشاوره ای برای کاهش مشکلات رفتاری کودکان زیر 12 سال ارائه گردد که درتنه اصلی مقاله در این باب مفصل توضیح داده شده است.

Keywords:

خانواده , تربیت کودک , سبک های فرزند پروری و تربیتی , مشکلات رفتاری