تعیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و انطباق فرد- شغل آتش نشانان تهران

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و انطباق فرد- شغل آتش نشانان تهران بود. جامعه آماری تحقیق شامل همه آتش نشانان حرفه ای درشهر تهران بودند که با روش پیمایشی و نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند . اطلاعات لازم از نمونه ای با حجم 256 آتش نشان و با بهره گیری از ابزارهای پژوهش (پرسشنامه ی فرم کوتاه طرحواره یانگ، وپرسشنامه انطباق فرد- محیط جیمز) گردآوری شد . داده های جمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت و یافته های حاصل از فرضیه این پژوهش ، نشان دادکه : طرحواره های ناسازگار اولیه 8/6 درصد می تواند انطباق فرد- شغل را پیش بینی کنند . بنابراین سطح معناداری های بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری در مورد همه متغیرها بیانگر آن بود که دو متغییر طرحواره های ناسازگار اولیه و انطباق فرد- شغل معنادار است . بنابراین به منظور کاهش میزان عدم انطباق فرد - شغل آتش نشانان، باید طرحواره های ناسازگار آنها را مد نظر قرار داد. شناسایی طرحواره های ناسازگار موجب بهبود شرایط شغلی آتش نشانان می شود، و از طرفی می توان مانع بروز مشکلات مربوط به انطباق فرد - شغل در کارکنان شد.

Keywords:

طرحواره های ناسازگار اولیه , انطباق فرد- شغل , آتش نشانان