بررسی اثربخشی آموزش بازی مشترک مادر -کودک بر شدت علائم اختلالات رفتاری و اختلال دلبستگی دانش آموزان پسر مبتلا به بی اعتنایی مقابله ای

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش بازی مشترک مادر- کودک بر شدت علائم اختلالات رفتاری و اختلال دلبستگی دانش آموزان پسر مبتلا به بی اعتنایی مقابله ای شهر گرگان بود .بر این اساس، در قالب یک مطالعه نیمه تجربی همراه با گروه کنترل و با ارزیابی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، از مدارس ابتدایی CSI-4 تعداد 23 دانش آموز پسر دارای نمره بالا در دسته مقیاس های اختلالات رفتارای ذایی شهر گرگان به شیوه در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند آزمودنی های گروه آزمایش یک دوره هشت جلسه ای به صورت هفتگی با مشارکت مادران و بازی (n1=n2=16). با کودک دریافت کردند، در حالی که آزمودنی های گروه کنترل چنین مداخله ای دری افت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند . آزمودنی های دو گروه با استفاده از فرم والد چک لیست مرضی کودکان و پرسشنامه اختلال دلبستگی راندولف مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس (CSI-4) نشان داد که ارائه مداخله بازی مشترک مادر- کودک باعث کاه ش شدت علائم بی اعتنایی مقابله ای، سلوک، ترس مرضی، افسردگی، اضطراب منتشر و اختلال دلبستگی در مراحل پس آزمون و پیگیری می شود بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت ارائه مداخله مبنی بر آموزش بازی مشترک (p<0/50). مادر کودک در کاهش شدت علائم اختلالات رفتاری و اختلال دلبستگی در دانش آموزان پسر مبتلا به بی اعتنایی مقابله ای موثر بوده است و با استفاده از این روش مداخله ای می توان در جهت بهبود رابطه مادر و کودک دارای مشکلات رفتاری و بهبود علائم مشکلات رفتاری این کودکان استفاده کرد.

Keywords:

آموزش بازی مشترک مادر -کودک , مشکلات رفتاری , اختلال دلبستگی , بی اعتنایی مقابله ای