مطالعه تجربی تاثیر پارامترهای برش بر زبری سطح تمام شده در ماشین کاری سوپر آلیاژ اینکونل 718

فرآیند ماشین کاری یکی از روش های تولید قطعات است که از دیرباز به عنوان یکی از مهمترین روش های تولید بشمار آمده است. در سال های اخیر با رشد صنعت و نیاز به استفاده از مواد سخت در صنایع مختلف خصوصا در صنایع حساسی همچون صنایع هوایی، اهمیت ماشین کاری مواد سخت بیش از پیش احساس می شود. سوپر آلیاژ اینکونن 718 ، بعنوان یک ماده ی سخت دارای ویژگی های منحصر به فردی می باشد، که کاربرد آن را در صنایع پیشرفت های همچون صنایع هوایی بسیار گسترده تر کرده است. بواسطه همین کاربردهای با اهمیت است که بحث کنترل کیفیت، سلامت و یکپارچگی سطح در ماشینکاری این سوپر آلیاژ، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار گردیده است. رویکرد متداول صنعت در این رابطه، مبتنی بر استفاده از فرآیند سنگ زنی معطوف شده بطوری که سنگ زنی بعنوان روش متداول جهت پرداخت مواد سخت دارای محدودیت های جدی خصوصا در رابطه با بحث کیفیت، سلامت و یکپارچگی سطوح بوده که استفاده از فرآیندهای ماشینکاری سنتی بعنوان فرآیند جایگزین جلب کرده است. یکی از فاکتورهای اصلی کنترل کیفیت سطح، پارامتر زبری سطح قطعات ماشینکاری شده می باشد. مقوله کیفیت سطح، مفاهیم صافی سطح و حالت مکانیکی لایه های سطح را در برمی گیرد؛ در حین فرآیندهای ماشینکاری، لایه سطح به طور پلاستیک تغییر شکل می دهد و این امر به دلیل نفوذ و فشار ابزار برش به داخل قطعه کار، اصطکاک بین سطح آزاد ابزار و سطح ماشینکاری شده و همچنین تاثیر شعاع نوک ابزار می باشد. صافی سطر قطعات به نوبه ی خود تحت تاثیر پارامترهای تنظیمی فرآیند و هندسه ی ابزار قرار دارد. در این مقاله نتایج حاصل از آزمایشات نشان می دهد که میزان مشارکت پارامترهای ماشینکاری به ترتیب سرعت پیشروی، عمق برش و سرعت برشی می باشد. مشاهده گردید که با سرعت برشی متوسط و پیشروی کم و عمق برش متوسط می توان سطحی با کیفیت بدست آورد.

Keywords:

زبری سطر , ماشینکاری , فرآیند برش متعامد , اینکونل 718