طراحی موزه با رویکرد معماری زمینه گرا

اقلیم به عنوان یکی از ارکان اصلی محیط طبیعی تاثیر شگرفی در نوع اشکال، فرم و معماری منظر دارد، طوری که ایده هایشکل دهنده ی فرم معماری هر مکان متناسب با شرایط آب و هوایی و اقلیمی آن مکان سازمان دهی می شوند. گونه در نگاهاقلیمی یک شئی است که ویژگی های مشترک معماری–اقلیمی گروهی از بناها را در یک اقلیم مشابه دارا می باشدقابل توجه است که اقلیم علاوه بر تاثیرات عمیقش بر نگرش خلق فرم، فضا و گونه های مختلف معماریمکان، ارتباط مستقیمی با فرهنگ، خلق و خو، عادات و رفتارهای ساکنین آن مکان دارد. به طور مثال در مناطق کویری و درحوزه ی اقلیمی گرم و خشک به دلیل گرمای بیش از حد و رطوبت بسیار کم هوا معمار سعی می کند تا با خلق فرمی فشرده،درونگرا و ایجاد یک خرده اقلیم در داخل بنا ، فضا های زندگی را به حد آسایش انسان برساند، همین امر موجب ایجاد نوعیمحرمیت و حفاظت از بنا و انسان در برابر شرایط آب و هوایی و محیطی می گردد. این درونگرایی به وجود آمده تاثیرات رفتاری و روانی بر انسان می گذارد، در نتیجه خلق و خو و عادات انسان متاثر از اقلیم و معماری می باشد، امری که در معماریزمینه گرا باید به آن توجهی ویژه داشت. بنابراین اقلیم تاثیری شگرف بر معماری می گذارد و در ادامه فرهنگ جامعه و مردممتاثر از معماری و شرایط زیستن در آن است، زیرا معماری با امر زیست – جهان و با روزمرگی انسان در ارتباط است.

Keywords:

موزه , معماری , معماری منظرگرا