مطالعهی حاضر با هدف مقایسه ابعاد سرشت/منش و در دانشجویان با و بدون کیفیت خواب انجام شد. روش پژوهش حاضر علی – مقایسهای است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه گیلان تشکیل دادند. از میان این دانشجویان، 300 نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و پرسشنامهی کیفیت خواب پترزبورگ را تکمیل کردند. بر این اساس40 دانشجو با خواب کم، 40 دانشجو با خواب بهنجار و 40 دانشجو با خواب زیاد انتخاب شدند و به پرسشنامه سرشت/منش کلونینجر پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس یک متغیری نشان داد که مولفهی نوجویی در دانشجویان کم خواب بیشتر از خواب بهنجار است. پاداش وابستگی نیز در دانشجویان کم خواب و پر خواب بیشتر از خواب بهنجار است (01/0> p). مولفهی همکاری در دانشجویان کم خواب از دانشجویان پرخواب و بهنجار کمتر است و خود فراوری در دانشجوان کم خواب و پرخواب کمتر از بهنجار است (01/0> p). این یافته بیان میکند که از این متغیرها میتوان برای تمایز سطوح مختلف خواب و افزایش خواب استفاده کرد. این یافتهها همچنین تلویحات مهمی در زمینه پیگیری آسیبشناسی مشکلات مربوط به خواب دارد.