مطالعه سبک زندگی
جوانان دانشجویی در دو شاخه مهم از حوزههای جامعهشناسی یعنی جامعهشناسی
جوانان و جامعهشناسی علم قرار میگیرد. دوران دانشجویی از پربارترین و در عین حال حساسترین برهههای زندگی هر فرد دارای تحصیلات عالی است. دانشجو شدن یک مرحله مهم جامعهپذیری و اجتماعی شدن است. محیط تازه و نقشهای جدید و اتمسفر اجتماعی نو سبب میشود این مرحله از زندگی اهمیت ویژه پیدا کند. در این موسسات، از سوی دیگر، جوانی، برهه سنی، آن که سالهای آغازین دهه سوم عمر هر جوانی است حکایت از اهمیت دوران دانشجویی دارد. روابط اجتماعی و عاطفی و نیز دستاوردهای علمی و آموزشی این مقطع در سایر ادوار زندگی اثرات بنیادینی دارد. از بعد روشی این مقاله بر تحلیل دادههای ثانویه استوار است و از نتایج دو پیمایش ملی بهره گرفته شده است. زندگی دانشجویی بویژه دانشجویان ساکن در سراها مملو از فرصت سازی برای شکوفایی و درس زندگی و کار آموختن و یا در صورت انتخاب اشتباه و روابط اجتماعی ناکارآمد فرصت سوزی است. گذران اوقات فراغت و نیز صرف انرژی و توان جوانی نیازمند فراهم بودن برخی زیر ساخت و تسهیلات و در عین حال کنشگری فعال و مشارکت در زیستبوم دانشگاهی است. دلبستگی و تعلق خاطر به
دانشگاه نشانه اعتماد دانشجو و افتخار کردن به محیط دانشگاهی است. خوشبختانه نسبت دانشجویانی که به
دانشگاه خود دلبستگی دارند، قابل توجه است. حدود دو سوم پاسخگویان اعلام داشتهاند: دانشگاهام را دوست دارم. این سرمایه را باید مدیران
دانشگاه محافظت کنند، سرمایه اجتماعی بزرگی است. در
دانشگاه امکان ارتباط و تعامل و معاشرت با جنس مخالف مهیا است و روابط عاطفی ناموفق در دوران دانشجویی یکی از آسیبهای پر تکرار است. خواب منظم و کافی برای بخش مهمی از دانشجویان وجود ندارد و وعده صبحانه هم در سبک زندگی دانشجویی جای بیاهمیتی دارد. نسبت تجربه شسکت عاطفی در بین دانشجویان نگران کننده است و حدود 51 درصد از پاسخگویان چنین تجربهای را در زیست دانشجویی داشتهاند. در یک تحقیق که سالها پیش در
دانشگاه بوعلیسینا انجام شد، نشان داده شده بود که میزان اعتیاد به اینترنت در میان پسرها (88/40) و دخترها (35/40) تقریبا به یک میزان است و تفاوت چشمگیری مشاهده نشده است. در این مطالعه نیز وقتگذرانی در فضای مجازی و وبگردی در بین پاسخگویان نسبتا چشمگیر است و حتی گروهی از دانشجویان را می توان معتاد مجازی نامید. میزان مشارکت دانشجویان در امور سراها در حد متوسط است. الگوی خواب، تغذیه و گذران اوقاعت فراغت و ورزش و مطالعه نشان از ناهنجاریهای بسیار است و مستلزم رویکرد مشارکتی و توام با کرامت دانشجو و حرمت و حریم قوانین آموزش عالی است.