تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و عملکرد راه رفتن بیماران دی پلژی اسپاسیتیک

هدف: فلج مغزی مجموعه ای از اختلالات وضعیت و حرکت است که در نتیجه یک اختلال غیر پیشرونده در مغز جنینی یا در حال رشد رخ میدهد که باعث اختلال از لحاظ حرکتی و عملکرد تعادلی در این افراد می شود. هدف این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و عملکرد راه رفتن کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک میباشد. روش شناسی: دراین مطالعه از نوع مداخله ای و نیمه تجربی 20 کودک 8-14)سال) فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک در دسترس که میتوانستند به طور مستقل راه بروند انتخاب شدند و به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند.گروه کنترل تنها فعالیتهای منظم روزانه را ادامه داده و گروه تجربی پروتکل تمرینات ثبات مرکزی را به مدت هشت هفته انجام دادند. قبل و پس از اتمام هشت هفته برنامه تمرینی، از آزمودنیها آزمون رومبرگ و Y و عملکرد راه رفتن با آزمون یک دقیقه راه رفتن اخذ شد. با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون tوابسته در سطح معنی داری 0/05 داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا (p= 0/001) و پویا (p= 0/001) کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک تاثیر معنیداری دارد همچنین هشت هفته تمرینات ثباتدهنده مرکزی بر عملکرد راه رفتن کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک تاثیر معنیداری دارد(.(p= 0/001بحث و نتیجه گیری: با توجه به وجود اختلال حرکتی و تعادلی در کودکان فلج مغزی میتوان از تمرینات ثبات مرکزی ثباتدهنده مرکزی برای بهبود این اختلالات استفاده کرد.