نحوه جهت گیری استقرارساخنمان ها در آسایش اقلیمی مطالعه موردی: پارک علم و فناوری پردیس

آسایش انسان در محیط زندگی با رعایت اصول معماری همساز با اقلیم در طراحی ساختمانها، همراه است. از آن جا که تابش آفتاب مهم ترین عامل در تعیین اقلیم هر منطقه است، نحوه جهت گیری استقرار ساختمانها برای بهره گیری از انرژ ی خورشیدی یک عامل مهم در تعیین آسایش اقلیمی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی و موجب صرفه جویی در مصرف انرژی و هویت یافتن معماری در هر اقلیم می گردد. روش بررسی در مقاله حاضر بیشتر روش تحلیلی و توصیفی بوده و اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای و استفاده ازمنابع واطلاعات موجود در کتب و مقالات و نیز اطلاعات موجود در سازمان هواشناسی جمع آوری شده است. هدف این مقاله تعیین جهت مناسب استقرار ساختمان در پارک علم و فناوری شهر پردیس است. برای تعیین جهت مناسب استقرار ساختمان، ابتدا با استفاده از داده های اقلیمی ایستگاه سینوپتیک شهرهای همجوار و ترسیم تقویم نیاز اقلیمی این شهر تحلیلی بر روی اقلیم پارک علم و فناوری پردیس صورت گرفت ومواقع نیاز و عدم نیاز به آ فتاب مشخص گردید و سپس با استفاده از نقاله ی محاسبه ی انرر ی خورشیدی اولگی میزان انرژ ی حرارتی خورشیدی در سطوح مختلف محاسبه شده است در ادامه نیز، با تحلیل تقویم باد جهت مناسب استقرار ساختمان در پارک علم و فناوری پردیس تعیین گردید.

Keywords:

اقلیم , آسایش اقلیمی , پارک علم و فناوری , محدوده آسایش