گردشگری با توجه به منظر فرهنگی و هویت کالبدی معماری نمونه موردی منطقه عباس آباد بهشهر

جامعه جهانی کنونی متوجه این موضوع شده که گردشگری با شتاب باورنکردنی در حال توسعه و فراگیر شدن می باشد و افزایش آگاهی افراد از تاثیرات محیطی، فرهنگی و اقتصادی گردشگری بر مقصدها باعث ایجاد نگاهی پایدار به شکل تئوری و عملی در مدیریت گردشگری شده است. گردشگری پایدار، با اتکا بر مفهوم توسعه پایدار، می خواهد صنعت گردشگری در عین سوددهی اقتصادی، کمترین تاثیر را بر جوامع میزبان و محیط داشته باشد.گردشگری ای پایدار است که از منابع طبیعی به طور بهینه استفاده کند، به اصالت اجتماعی - فرهنگی اجتماعات میزبان احترام بگذارد و فعالیت های اقتصادی بلند مدت و سودآور را تضمین کند و منافع اجتماعی- اقتصادی تمامی ذی نفعان را مد نظر قرار دهد. مجموعه ی عباس آباد بهشهر به عنوان یکی از اماکن گردشگری استان مازندران می باشد ولی علیرغم قابلیت های تاریخی و اکوتوریستی بسیار بالا نتوانسته است هماهنگ با رشد صنعت گردشگری جایگاه مناسبی را در جذب گردشگران ملی و بین المللی در کشور به دست آورد. لذا در این مقاله سعی شده ضمن بررسی اهمیت گردشگری پایدار و نقش آن در صنعت توریسم و بررسی مفهوم هویت در محیط ساخته شده به بررسی و شناخت و آگاهی از مطلوبیت عناصر گردشگری در مجموعه ی عباس آباد بهشهر پرداخته شود و راهکارهایی در زمینه ارتقای هویت گردشگری با رویکرد توسعه پایدار در محیط کالبدی انسان ساخت در این منطقه ارائه گردد. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام شده است.

Keywords:

گردشگری پایدار , عباس آباد بهشهر , هویت , توسعه پایدار , بوم گرایی