بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی یادگیری
Publish place: The 4th International Conference on Advanced Research Achievements in Social Sciences, Psychology and Psychology
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 439
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARSEP04_171
تاریخ نمایه سازی: 26 شهریور 1398
Abstract:
هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی یادگیری در دانشگاه شیراز بود. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد کرمانشاه بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، 210 نفر نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه مقیاس نوآوری دانشگاهی کشاورز (1392)، مقیاس فرآیند چرخه یادگیری هفت گانه دارابی (1392) و مقیاس یادگیری مادام العمر کوچکی (1391) بود. پس از محاسبه روایی و پایایی مقیاس ها بین افراد نمونه توزیع گردید و داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و مدل معادله ساختاری در نرم افزار spss16 و lISREL8. 54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرقتند. نتایج پژوهش نشان داد که بعد غالب نوآوری دانشگاهی در دانشگاه شیراز، بعد آموزشی می باشد. مهارت غالب اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد کرمانشاه در فرایند یاددهی - یادگیری مهارت مشارکت می باشد. گرایش غالب دانشجویان دانشگاه آزاد کرمانشاه در یادگیری مادام العمر، جمع آوری اطلاعات می باشد . بین نوآوری دانشگاهی، مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی - یادگیری و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نوآوری دانشگاهی پیش بینی کننده مثبت و معنادار گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر می باشد. همچنین نوآوری دانشگاهی پیش بینی کننده مثبت و معنادار مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی یادگیری می باشد. مهارت اعضای هیات علمی در فرایند یاددهی - یادگیری واسطه ی معنادار و مکمل در رابطه ی بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر می باشد.
Keywords:
Authors
محمد آقایی
گرو علوم تربیتی دانشکده علوم انسانی واحد کرمانشاه دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه ایران