رابطه زندگی و شیوه های فرزندپروری مادران و اختلالات رفتاری کودکان آنها

معنا یابی در زندگی، افراد را قادر می کند تا تجربیاتشان را تعبیر کرده و سازمان دهند، نسبت به ارزش و جایگاه خود در زندگی ادراکی بدست آورند، چیزهایی را که برایشان اهمیت دارد شناسایی کنند و بطور موثری انرژیهایشان را هدایت نمایند به این ترتیب، معنای زندگی چارچوبی در زندگی فرد ایجاد می کند که باعث می شود و به افکار، رفتار و روابط خود در زندگی معنا و هدف بدهد و بر اساس معنایی که در زندگی خود متصور شده برای لاین رفتار و روابط، جهت و تصمیم گیری نماید. فعالیت های مذهبی و سازگاری رفتاری ارتباط دارد. با توجه به این یافته ها، مشاهده می شود افرادی که در معنای زندگی سطح بالایی دارند، معمولا افرادی متعادل و از نظر روانی بهنجارند؛ که در نتیجه توانایی مدیریت موقعیتهای زندگی و مدارا با استرسها و سازگاری با محیط اجتماعی را دارند، بدین ترتیب انتظار میرود که این افراد در تعاملات اجتماعی و پین فردی نیز افرادی متعادل و توانمند بوده، در شروع و ادامه روایط مناسب و پایدار با دیگران کارآمدتر از کسانی باشند که فاقد معنا در زندگی هستند، تعاملات اجتماعی افراد بشر بسیار متنوع و گوناگونند اما تعاملی که بیش از همه حائز اهمیت است، تعامل والد کودک با شیوه های فرزندپروری میباشد. شیوه فرزند پروری والدین در شکل گیری ویژگیهای شخصیتی و رفتاری کودکان موثر است.

Keywords:

شیوه های فرزندپروری , اختلالات رفتاری کودکان