بررسی رویکرد سیاست اجباری مدیریت منابع آب در ایران

وضعیت نامناسب منابع آب کشور که به ورشکستگی آبی تعبیر می شود و نقش و مسئولیتی که دولت در مدیریت منابع آبی برعهده دارد، عملکرد آن و سیاست هایی که اتخاذ می کند را مورد نقد و بررسی قرار می دهد. به عبارتی بررسی روند تحولات اجتماعی و قانونی آب و روند تدریجی دخالت و اختیارات دولت در اعمال حاکمیت و نظارت بر منابع آب از ابتدای جمهوری اسلامی تاکنون نشان می دهد که علی رغم افزایش دخالت دولت و پذیرش سیاست های کلان از سوی سیاست-گذاران در حوزه منابع آبی اما هیچ یک از تمهیدات دولت تا به امروز نتوانسته است اهداف برنامه ریزی شده در بخش آب را به شکل موفقی عملیاتی کند. بنابراین این پژوهش با بهره گیری از تحلیل شبکه نقشی که سیاست در مدیریت منابع آب دارند را آشکار می سازد. نتایج نشان می دهد که بسیاری از قوانین کشور در مقوله ی سیاست های اجبار قرار دارند. به عبارتی بررسی میزان اجبار و اختیارات در بخش ها، نهادها و سازمان ها در شبکه ی کلی قوانین بخش آب بیان می کند که بیش ترین میزان اجبار در متن قانون به نهادهای مردمی است که در قوانین بخش آب نهاد های کم ترین اختیارات را دارند.

Keywords:

سیاست اجبار , منابع آب , حکمرانی آب