بررسی تاثیر کپسول بهارنارنج بر افسردگی زنان در دوره پس از زایمان
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 499
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-22-1_005
تاریخ نمایه سازی: 8 مهر 1398
Abstract:
مقدمه: افسردگی پس از زایمان، از شایع ترین مشکلات بهداشت عمومی در اولین سال بعد از زایمان محسوب میشود. برخی علائم این اختلال شامل: خلق افسرده، احساس گناه، از دست دادن اشتها و اختلال خواب می باشد. افسردگی می تواند مشکلات جدی برای کودک، مادر و خانواده ایجاد کند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیرکپسول بهارنارنج بر افسردگی زنان در دوره پس از زایمان انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1396 بر روی 49 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی سبزوار انجام شد. شرکت کنندگان از پرسشنامه استاندارد افسردگی بک (BDI-II)، نمره بین 28-14 داشتند، سپس افسردگی آنان توسط مصاحبه با روانپزشک تایید شد. سپس به روش بلوک بندی تصادفی به دو گروه مداخله (بهارنارنج 500 میلی گرم/ 2 بار در روز+ فلوکستین 20 میلی گرم روزانه) و گروه کنترل (فلوکستین 20 میلی گرم روزانه به اضافه پلاسبو) تقسیم شدند. درمان در هفته 8 پس از زایمان آغاز شد و به مدت 8 هفته ادامه یافت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، کای اسکوئر، تی مستقل و زوجی و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین نمره افسردگی بعد از مداخله در گروه بهارنارنج 02/4±2/9 و در گروه کنترل 56/3±12/17 بود که بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود داشت (001/0> p). همچنین بعد از مداخله، 15 نفر (5/62%) از گروه بهارنارنج و تنها 1 نفر (4%) از گروه کنترل، فاقد افسردگی پس از زایمان بودند.
نتیجه گیری: مصرف بهارنارنج به همراه فلوکستین در درمان افسردگی خفیف تا متوسط در دوران پس از زایمان موثرتر از مصرف فلوکستین به تنهایی است، لذا می توان از آن به عنوان مکمل در درمان افسردگی پس از زایمان استفاده کرد.
Keywords:
Authors
زهرا زارع
مربی گروه مامایی، دانشکده علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران.
محمدرضا شگرف نخعی
استادیار گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
بهاره امین
استادیار گروه فارماکولوژی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
فاطمه نقابی
کارشناس مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :