رابطه بین سبک های دلبستگی با افکار خودکشی سربازان

مقدمه: در تاکید بر اهمیت ارتباط مادر و کودک، آنچه که برای سلامت روانی کودک، ضروری است، تجربه یک ارتباط گرم، صمیمی و مداوم با مادر یا جانشین دائم اوست. بسیاری از اشکال روان آزردگی ها و اختلال های شخصیت، حاصل محرومیت کودک از مراقبت مادرانه و یا عدم ثبات رابطه کودک با چهره دلبستگی است. پژوهش حاضر برای بررسی رابطه سبک دلبستگی با افکار خودکشی سربازان در یک سازمان نظامی و تعیین نقش پیش بینی کنندگی آن در این زمینه انجام شد روش: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که در سال 1394 روی 361 سرباز به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در شهر مشهد انجام شد. ابزار مورد پژوهش شامل مقیاس افکار خودکشی بک و پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسال کولینز رید بود. برای تحلیل داده های آماری از ضریب پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج: یافته های این پژوهش حاکی از آن است که بین سبک دلبستگی دوسوگرا با افکار خودکشی، رابطه مثبت معنادار و بین سبک های دلبستگی ایمن و اجتنابی با افکار خودکشی، رابطه منفی معناداری وجود دارد. بحث: با توجه به یافته های این پژوهش، سبک دلبستگی ایمن و سبک دلبستگی اجتنابی قادرند به طور معناداری افکار خودکشی را پیش بینی کنند. هم چنین یافته های این پژوهش، تایید کننده نقش سبک دلبستگی ایمن در کاهش افکار خودکشی است.

Keywords:

سبک دلبستگی , افکار خودکشی , سرباز , ارتش