ارزیابی وضعیت شدت بیابانزایی بر اساس مدل مدالوس (مطالعه موردی: خور و فرخی استان اصفهان)

روش مدالوس یکی از روشهای کاربردی در ارزیابی وضعیت فعلی بیابانزایی و برآورد ریسک آن است. در این تحقیق با هدف ارزیابیبیابانزایی و تهیه نقشه آن در منطقه مطالعاتی انجام شده است، مدلی منطقه ای، با اصلاح روش مدالوس، ارائه شده است. در گام اول،بر اساس وضعیت محلی، هفت معیار کیفی، مشتمل بر اقلیم، خاک، پوشش گیاهی، آب زیرزمینی، فرسایش آبی، فرسایش بادی ومدیریت و سیاست، برای ارزیابی بیابانزایی، مدنظر قرار گرفت. هر معیار شامل شاخص های متعددی است که آن را به لحاظ کیفیتعریف می کنند. این شاخص ها بر اساس میزان تاثیرشان بر فرآیند بیابان زایی کمی شدند. برای هر شاخص امتیازی بین 100 تا 200در نظر گرفته شد. طبقه بندی و تهیه نقشه وضعیت این پدیده با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شد. بر اساس این نتایج وضعیت فعلی بیابان زایی در 11/01 درصد از سطح منطقه مورد مطالعه بسیار شدید، در 77/65 درصد منطقه شدید و در 11/24 درصد از کل سطح منطقه کم است و از جنبه حساسیت منطقه به فرسایش بیش از 88/66 درصد از سطح منطقه در وضعیت بحرانی قرار دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که معیار ((اقلیم)) و ((مدیریت و سیاست)) از عوامل مهمی هستند که موجب فرآیند بیابان زایی منطقه شده اند.

Keywords:

ارزیابی بیابان زایی , مدالوس , سیستم اطلاعات جغرافیایی , خور و فرخی , نقشه بیابان زایی