اصول کنترل سیما و منظر و نظم بصری در شهرسازی مبتنی بر حمل و نقل همگانی

سازمان بصری شهر علیرغم اهمیتی که در ابعاد مختلف زندگی شهروندان دارد، پدیده ای نیست که به صورت مستقل و قائم به ذات قابل مدیریت و طراحی باشد و همواره متاثر از سایر رویکردهای شهری است. یکی از این رویکردها که در تمام دنیا مزایای آن شناخته شده و در ایران نیز دنبال می شود شهرسازی مبتنی بر حمل و نقل همگانی(( TOD است. لیکن نمیتوان به تاثیرات ناشی از آن بر سیما و منظر شهر بی تفاوت بود. در فقدان نگاه یکپارچه به محدوده هایی که به واسطه حضور حمل و نقل عمومی دستخوش تغییرات در کانونهای TOD می شوند ، ممکن است ناهماهنگی و اغتشاش در کریدورهای دید ، خط آسمان و سازمان بصری شهر پدیدار شود. چنانچه به این تاثیرات بی تفاوت باشیم اغتشاش در منظر شهری جبران ناپذیر و مدیریت و کنترل نظم بصری شهر دشوار خواهد بود. نوشتار حاضر با هدف تبیین اصول کنترل و حفظ نظم بصری در کانونهای TOD ، مولفه های سازمان بصری در شهرسازی مبتنی بر حمل و نقل همگانی را مورد بررسی قرار داده و به جمع آوری اصول حاکم بر موضوع می پردازد. روش تحقیق به صورت مطالعات کتابخانه ای و مرور ادبیات جهانی بوده است.

Keywords:

شهرسازی , توسعه متاثر از حمل و نقل عمومی (TOD) , سیما و منظر شهری , نظم بصری , کریدورهای دید