لزوم طراحی فضاهای داخلی آموزشی (مدارس و مهدهای کودک) با توجه به روانشناسی محیطی و تاکید بر رنگ به منظور افزایش خلاقیت

محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع بر عهده دارند. بهره مندی از فضاهای آموزشی خلاق و پویا در جهت رشد و شکوفایی و پرورش استعدادها و خلاقیت کودکان امری ضروری است. لذا مدارس و مهدهای کودک بیشتر از فضاهای دیگر مورد توجه می باشند ، ولی متاسفانه علیرغم در خور توجه بودن این مراکز آموزش ، طراحی های داخلی برای این فضاها به عمل نیامد و بیشتر سعی گردید از مکان های قدیمی و غیر آموزشی با باز سازی و ایجاد اصلاحاتی استفاده گردد. لذا هدف تحقیق دستیابی به اصول طراحی فضاهای داخلی آموزشی کودکان با بهره گیری از تاثیر قابلیت های روانشناسی محیط بر فکر و ذهن و رفتار کودکان در جهت ارتقا سطح خلاقیت آنهاست. از آنجائیکه راه های مختلف رفتاری متاثر از محیط کالبدی است و این محیط می تواند تعاملات و فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف کند، رنگها در شخصیت انسانها، بخصوص کودکان تاثیر بسزایی داشته، باعث ایجاد تجربه های هیجانی از قبیل شادی، خنده، غم، اندوه، آرامش، تحریکپذیری، سکون و هیجان میشود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر ارتقا کیفی فضاهای داخلی فضاهای آموزشی جهت شکوفاسازی خلاقیت و نشاط سازی و سرزندگی آن برای کودکان می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی استفاده گردیده است و روش گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانهای می باشد. طراحی فضاهای داخلی محیط های آموزشی علاوه بر کمک به کودکان در یادگیری بهتر، با تمرکز بر نیازمندی های آنان قابلیت بهبود شرایط فرهنگی و تعریف ساختارهای شخصیتی آنان را نیز به همراه خواهد داشت. اجرای پژوهشی جامع در این زمینه علاوه بر کمک به تعریف معیارها و احکام طراحی این گونه فضاها کمک زیادی به فرهنگ و جامعه آینده خواهد نمود.

Keywords:

روانشناسی محیطی , فضاهای آموزشی , خلاقیت , طراحی داخلی