جایگاه طبیعت در معماری ایرانی-اسلامی بررسی تخصصی بر روی خانه ایرانی در بعد از اسلام

با بررسی معماری گذشته سرزمین ایران در دوران قبل و بعد از اسلام میتوان به جایگاه والای طبیعت در هنر، معماری و فرهنگ ایرانیان پی برد، امری مهم که آبادگری قرن را در بر گرفته است و حال نمیتوان احوال آن را ممزوج با طبیعت مشاهده نمود؛ آن طبیعتی که خانه را در دل خود نگاه میداشت، جای خود را به چند گلدان در سطحی مفرد از زمین )بالکن( داده است. اگر نتوانیم معماری خانه را که در مرکز نیاز بشر قرار گرفته است شفا دهیم، بیگمان استفاده کنندگانش را نیز بیمار خواهد کرد؛ مریضی کالبد و فرای کالبد، جزء و کل )انسان و جامعه( را در هم خواهد پیچید لذا مهم است که به مسئله خانه و مرهم بشریت )طبیعت( پرداخته شود و این مهم موردبازنگری قرار گیرد تا بتوان آن علم را در قرن حاضر مجددا استفاده نمود. در راستای بررسی موضوع و مسئله پیش رو، بایسته است معماری خانه ایرانی-اسلامی بهعنوان هدف بررسی شود؛ با پیوست این پرسش که از چه طریق میتوان معماری طبیعت مرکز گذشته را در قالبی مورد پذیرش قرن حاضر ارائه نمود پژوهش حاضر نوعی بازنگری در رابطه با خانه ایرانی- اسلامی است که از طرفی بررسی متون تاریخی، اسلامی، معماری و طبابت را طلب میکند و از طرفی دیگر نیازمند مشهودات میدانی است لذا گردآوری اطلاعات کتابخانهای و میدانی بوده و در اینسو پژوهش توصیفی- تحلیلی اقتضا است

جایگاه طبیعت در معماری ایرانی-اسلامی بررسی تخصصی بر روی خانه ایرانی در بعد از اسلام Keywords:

طبیعت , خانه , معماری ایرانی-اسلامی , خانه ایرانی.