هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه
ارزش های فرهنگی و گرایش
جوانان به
مصرف کالای ایرانی است. روش پژوهش از لحاظ هدف در زمره تحقیقات کاربردی و از نوع توصیفی – همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی
جوانان 18 تا 29 سال منطقه 5 شهر تهران است که بر اساس فرمول کوکران 384 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه
ارزش های فرهنگی هافتسد و مقیاس ملی گرایی مصرفی شیمپ و شارما می باشد. نتایج حاکی از آن است که ارزش های فرهنگ غالب در بین
جوانان فردگرایی، فاصله قدرت کم، زن-گرایی و ریسک پذیری می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داده است بین ارزش هاای فرهنگی با گرایش
جوانان به
مصرف کالاهای ایرانی رابطه منفی وجود دارد. طبق نتایج بین فردگرایی/ جمع گرایی با گرایش
جوانان به
مصرف کالای ایرانی رابطه منفی وجود دارد. بین مردگرایی/ زن گرایی و گرایش
جوانان به
مصرف کالای ایرانی رابطه مثبت وجود دارد. بین اجتناب از عدم اطمینان و گرایش
جوانان به
مصرف کالای ایرانی رابطه منفی وجود دارد. اما بین فاصله قدرت با گرایش
جوانان به
مصرف کالاهای ایرانی رابطه معناداری مشاهده نشده است. نتایج رگرسیونی نشان داد که مولفه های
ارزش های فرهنگی توانسته اند 41.1 درصد از واریانس گرایش
جوانان به
مصرف کالای ایرانی را تبیین کنند. طبق نتایج فردگرایی
جوانان بالاترین تاثیر را بر گرایش
جوانان به
مصرف کالاهای ایرانی داشته است.