تربیت دینی در عصرنوگرایی

در دنیای ارتباطات که پرسش های خاص خود را در برابر اعتقادات دینی به میان آورده می توان گفت هر نظام تربیتی پویایی اش در این است که اصول و کارکردهایش را از حالت ایستا خارج کند و بتواند خواسته هایش را متناسب با دگرگونی های محیطی زنده نگه دارد. در یک جامعه دینی چون ایران برای اینکه ارزش های دینی به صورت هنجارهای اجتماعی در جامعه رواج یافته و به فرهنگ ملی تبدیل شود و به صورت پاسخی برتر از پاسخ رقیب درآید موجه و مدلل یافتن آنها ضروری است و اصول بنیادین دین را باید با پشتوانه عقلانی پرورش داد. در این مقاله نویسنده با روش کتابخانه ای و رویکرد توصیفی – تفسیری به این نتیجه رسید که هر کدام از تکنولوژی های نوین با ورود به عرصه اجتماع، تغییرات مهمی را در تفکر، تمایلات، احساسات و سبک زندگی آدمیان به وجود می آورد.از تکنولوژی های نوین نیز گریزی نیست بنابراین باید هاضمه فرهنگی جامعه را تقویت کرد. جامعه ای که آحاد آن از قدرت تفکر و تجزیه و تحلیل برخوردار باشند، عناصر مطلوب سبک های زندگی و فرهنگ را جذب و عناصر نامطلوب و مضر را دفع می کنند. لذا آموزش صحیح فرهنگ ملی و دینی بزرگترین مانع برای ورود عناصر نامطلوب سایر فرهنگ ها است.

Keywords:

تربیت , تربیت دینی , نوگرایی , عقلانیت