مطالعه ارتباط کاهش درصد قند با تولید برگهای جدید چغندرقند در مغان

این بررسی در سالهای 1374 الی 1376 و با استفاده از آزمایش کرتهای دو بار خرد شده در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه مغان اجرا شد. دو تاریخ کاشت به کرتهای اصلی و دو روش کاشت به کرتهای فرعی اختصاص یافت. کرتهای فرعی فرعی در بر گیرنده ژنوتیپ های مختلف بود. نمونه برداری بصورت پنج برداشت متوالی از اوایل تیر تا اوایل آبان ماه صورت گرفت تا بدین ترتیب تغییرات صفات مورد نظر در طی فصل رشد بررسی شود. در این مطالعه صفات مختلف از جمله وزن ریشه، وزن اندام هوائی، وزن کل، درصد قند و نسبت ریشه به اندام هوائی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از هر عاملی که باعث حذف و یا کاهش رشد مجدد رویشی و ایجاد برگهای جدید شود می تواند در افزایش درصد قند ریشه و کیفیت محصول بسیار موثر باشد. زیرا شرایط اقلیمی منطقه مغان به گونه ای است که باعث رشد سریع برگها در اوایل فصل رشد شده و سپس با بروز گرمای تابستان برگها شروع به ریزش می نمایند و پس از آن با تغییر آب و هوا، رشد مجدد اندام هوائی چغندر قند در این منطقه مشاهده می شود که این امر باعث کاهش ذخیره قند ریشه می گردد. به همین دلیل کاشت نشاهای 50 روزه چغندر قند در منطقه مغان می باشد می تواند علاوه بر تامین عملکرد ریشه مناسب به دلیل وجود دوره رشد کافی، باعث تجمع قند مناسب ریشه شود.

Keywords:

چغندر قند , مغان , روند رشد , رشد مجدد , تولید برگهای جدید , درصد قند , عملکرد ریشه , عملکرد شکر و نسبت ریشه به اندام هوائی