ارزیابی خطر بهداشتی ناشی از یون نیترات (No3-) در منابع آب شرب شهر شیراز

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 867

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_149

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

Abstract:

مقدمه و هدف: آلودگی آب های زیرزمینی به نیترات یکی از چالش های مهم بهداشتی در دهه های اخیر است. آلودگی آب شرب به نیترات یکی از چالش های مهم بهداشتی بوده که در ده ه های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی غلظت نیترات و ارزیابی خطر بهداشتی ناشی از یون نیترات (No3-) در منابع آب شرب شهر شیراز می باشد. روش کار: در این مطالعه 70 نمونه آب شرب از 35 حلقه چاه در دو فصل کم و بارش و پربارش در سال 1396 برداشت شد، انالیز غلظت نیترات توسط دستگاه اسپکترفتومتری مدلDR 5000 و طول موج 570 نانومتر تعیین گردید. توزیع جغرافیایی آن با استفاده از ArcviewGIS درون یابی شد. . ارزیابی خطر بهداشتی غیر سرطانزایی ناشی از مصرف یون نیترات برای گروه های مختلف سنی (نوزادان، کودکان، نوجوانان وبزرگسالان)با استفاده از شاخص سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد محدوده غلظت نیترات در چاه های آب شرب شهر شیراز در محدوده 5-69میلی گرم بر لیتر بوده است، بیشترین غلظت نیترات در چاه های جنوب شرقی شیراز بوده است، میانگین غلظت نیترات در فصل گرما mg/L) 32.7) بیشتر از فصول سرد سال mg/L) 26.9) بوده است (p<0.05). براساس درون یابی، %11 نمونه ها چاه های منابع آب شرب شیراز غلظت نیتراتی بالاتر از استاندارد WHO داشته در حالی که %90 منطقه از محدوده طبیعی mg/L 10 تجاوز نموده است. بیشترین نیترات دریافتی و خطر غیرسرطان زائی برای کودکان 6-0 سال بوده که در حدود %90 آن ها در فصل گرم در معرض این خطر بوده اند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد غلظت نیترات از سمت شمال غربی شهر به سمت جنوب و جنوب غربی در حال افزایش است که این وضعیت در فصول گرم برجسته تر است، که این افزایش غلظت عمدتا ناشی از رشد و توسعه بافت شهری و حرکت جریانات آبی زیرزمینی آلوده به فاضلاب شهری بوده که باعث افزایش غلظت نیترات در این مناطق شده است.

Authors

احمد بدیعی نژاد

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی بهبهان، ایران

ایمان پارسه

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی بهبهان، ایران

عاطفه جمشیدی

گروه مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

کیوان موسوی

دانشجوی کارشناسی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی بهبهان، ایران