تغییر رژیم تنش از میوسن تا پلیوکواترنری و ارتباط آن با ساختارها و جایگیری دایک ها در منطقه سلفچگان،کمربند ارومیه -دختر

مطالعه پالئواسترس با استفاده از داده لغزش گسلها و تراژکتوری دایکها در منطقه سلفچگان در باختر استان قم موجب افزایش آگاهی از تغییرات رژیم زمینساختی انتهای سنوزوییک در این بخش ازکمربند ارومیه–دختر شده است. مطالعات صورت گرفته روی استفاده از روش (MIM) مورد تحلیل قرار گرفت. نتیجه تحلیل تنش با روندهای تنش تراژکتوری دایکها مطابقت داشته و وجود دو رژیم تنشی در طی میوسن–پلیوسن را تایید می کند. تاقدیس برش خورده وگسلیده خراب-سرهرود ساختار یک چین نامتقارن با تغییر موقعیت سطح محوری در بخشهای مختلف را دارد که الگوی Z شکل را ایجاد کرده و در نهایت توسط گسلهای چپ بر باروند شمال خاوری-جنوب باختری بریده شده است. با توجه به الگوی ترافشارش راستگرد درکمربند ماگمایی ارومیه- دخترکه ازمیوسن تاکنون فعالن بوده است، گستره مورد مطالعه تحت تاثیر پهنه گسلی ایندس درشمال و خاور با عملکرد راستالغز راستبر با مولفه فشارشی وگسل خورهه در جنوب با سازوکار فشارشی قراردارد. با توجه به چین خوردگی واحدهای الیگومیوسن تاقدیس خراب-سرهرود، سن تشکیل این تاقدیس احتمالا اواخر میوسن و پلیوسن بوده سپس با تغییر راستای اصلی تنش و فعالیت ترا فشارشی سبب تغییرموقعیت و حالت Z شکل در تاقدیس گردیده است. عملکردگسلهای چب بر آخرین مرحله دگرشکلی تاقدیس درکواترنری است.دایکهای گستره و تراژکتوری رسم شده براساس موقعیت آنها، دو سری روند را نشان می دهد که یکی دارای روند تقریبا شمالی- جنوبی و دیگری روند شمال خاوری- جنوب باختری است. با استفاده از برداشت خط خشها از 150 سطوح گسلی، تنش دیرین با

Keywords:

تنش دیرین , ترافشارش , ارومیه – دختر , سلفچگان , دایک