بهینه سازی توزیع هوا در شبکه تهویه با به کارگیری روش الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی: معدن زغال سنگ کلاریز شرقی)

ددر این تحقیق بهینه سازی توزیع هوا در معدن زغالسنگ کلاریز شرقی با به کارگیری الگوریتم ژنتیک برای جستجوی مقادیر بهینه تخصیص بادبزن ها، افت فشار در های تنظیم کننده و شدت جریان هر یک از شاخه های شبکه تهویه انجام گرفته است. با توجه به مدلسازی شبکه موجود معدن با نرم افزار ونت سیم، شدت جریان هوا در تعدادی از شاخه ها کمتر از حد مورد نیاز برآورد شده است. بهینه سازی توزیع هوا در دو حالت مجزا شامل شرایط فعلی شبکه و نیز رعایت حداقل شدت جریان هوا در کلیه شاخه ها انجام گرفته است. نوع جریان نیمه کنترل شده نوع دوم فرض شد و کدنویسی در نرم افزار متلب، بر مبنای کمینه سازی انرژی مصرفی، اعمال محدودیت های قوانین شدت جریان و افت فشار کرشهف، به صورت توابع جریمه انجام گرفته است. در حالت اول بدون اعمال حداقل شدت جریان، مصرف انرژی کاهش یافت. در حالت دوم مقدار مصرف انرژی به 13696 وات و شدت جریان به 32 مترمکعب در ثانیه به دلیل هوارسانی به بیش از 22 شاخه معدن افزایش یافته است. تامین هوا و جبران افت فشار شبکه بسته به شرایط، با ترکیب سری و موازی دو بادبزن VTS11 موجود معدن انجام می گیرد. بررسی تاثیر مقادیر پارامترهای الگوریتم ژنتیک بر دستیابی به پاسخ بهینه نشانگر افزایش احتمال دستیابی به جواب بهینه با افزایش تعداد جمعیت است. افزایش ضرایب پیوند و جهش موجب کاهش دقت محاسبات و افزایش زمان اجرا گردیده استد.

Keywords:

بهینه سازی توزیع هوا , شبکه تهویه , الگوریتم ژنتیک , معدن زغالسنگ کلاریز , می نیمم سازی مصرف انرژی