بررسی شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به بدهضمی غیر اولسری طی سال های 75- 1374 و تعیین قدرت روش های مختلف تشخیص آن

سابقه و هدف: با توجه به مطالب ضد و نقیض از شیوع هلیکوباکترپیلوری در مبتلایان به بدهضمی غیر اولسری و عوارض آن و همچنین اهمیت تشخیص به موقع آن و گزارش های متناقض از قدرت روش های مختلف تشخیص این ارگانیسم، به منظور تعیین شیوع و قدرت روش های رنگ آمیزی کربول فوشین، گیمسا، تست سریع اوره و کشت این باکتری، تحقیقی بر روی بیماران مبتلا به بدهضمی غیر اولسری مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام گرفت. مواد و روش ها: برای هدف اول تحقیق به روش توصیفی و جهت هدف دوم تحقیق به روش تجربی از نوع تشخیصی بر روی 107 بیمار انجام گرفت. تشخیص سوء هاضمه بدون زخم از روی معاینات بالینی و پاراکلینیکی (شمارش گلبولی، تست های کبدی، کلیوی، تیروییدی، سونوگرافی و الکتروکاردیوگرافی) انجام پذیرفت. روش تشخیص قطعی هلیکوباکترپیلوری کشت مثبت بود و قدرت روش های دیگر براساس کشت مثبت با شاخص های حساسیت، ویژگی و ارزش پیش بینی مثبت و منفی محاسبه گردید. یافته ها: شیوع هلیکوباکترپیلوری در مبتلایان به بدهضمی غیر اولسری 47/6 درصد بود و رنگ آمیزی کربول فوشین، تست اوره سریع و رنگ گیسما به ترتیب دارای ارزش پیش بینی مثبت 77/8 درصد، 64/2 درصد، 62/9 درصد و ارزش پیش بینی منفی 95/5 درصد، 82/5 درصد، 81/1 درصد بودند. نتیجه گیری: با توجه به قدرت بیشتر رنگ کربول فوشین در تشخیص هلیکوباکترپیلوری و سادگی آن توصیه می گردد از این روش جهت تشخیص استفاده گردد.