اثر اصلاح سطحی نانولوله های کربنی تک لایه بر کاهش سمیت سلولی در مدل سلولی کبد (HEPG2)

سابقه و هدف: نانولوله های کربنی (CNTs) که آب دوستی سطوح آنها اصلاح شده باشد، می توانند حامل مهمی جهت دارورسانی و کاربردهای تشخیصی باشند. این مطالعه به منظور بررسی سمیت CNTs خالص و اصلاح شده بر سلول های انسانی انجام شد. مواد و روشها: در یک مطالعه تداخلی، سطوح خارجی نانولوله های کربنی تک دیواره به وسیله پلیمر دوگانه دوست پلی اتیلن گلیکول، با واسطه گروه های عاملی باردار (کربوکسیل و آمین) روکش گردید. سلول های HEPG2به عنوان مدل سلولی کبد، با نانولوله های کربنی خالص و اصلاح شده مواجه گردیدند. مدت مواجهه 24، 48 و 72 ساعت و غلظت های مواجهه 0μg/ml، 100، 200، 400 و 600 تعیین گردید. تغییرات مورفولوژیک حاصل با میکروسکوپ معکوس و درصد بقای سلول ها توسط آزمون MTT بررسی شد. نتایج: نانولوله های کربنی خالص پس از 72 ساعت در غلظت های بیشتر از 100μg/ml آثار یمی بر سلول های HEPG2 داشتند، درحالیکه اصلاح سطح نانولوله های کربنی با پلی اتیلن گلیکول آمینه و کربوکسیله سبب بهبود زیست سازگاری نانولوله های کربنی به-ترتیب تا غلظت های 400μg/ml و 200 گردید. غلظت های 400μg/ml و بالاتر از نانولوله های کربنی پگیله کربوکسیله، موجب تغییرات مورفولوژیکی شدید سلول ها شدند، درحالیکه نانولوله های کربنی پگیله آمینی، در بازه زمانی مورد مطالعه، زیست سازگاری بهتری نشان دادند. در آزمون MTT دیده شد غلظت های بیش از 200مورفولوژیکی شدید سلولها شدند، درحالیکه نانولولههای کربنی پگیله آمینی، در بازه زمانی مورد مطالعه، زیستسازگاری بهتری نشان از نانولوله های کربنی پگلیه کربوکسیله و بیش از 400مورفولوژیکی شدید سلولها شدند، درحالیکه نانولولههای کربنی پگیله آمینی، در بازه زمانی مورد مطالعه، زیست سازگاری بهتری نشان از نانولوله های کربنی پگیله آمینه سبب کاهش معنی دار درصد سلول های زنده HEPG2 گردیدند (P<0/05).نتیجه گیری: تجمع گروه های آبدوست در سطح نانولوله های کربنی می تواند برای زیست سازگار نمودن این نانوساختارها، جهت استفادهدر سیستم های دارورسانی و تشخیصی راهکار جذابی باشد.

Keywords:

نانولوله های کربنی , پلی اتیلن گلیکول , سمیت سلولی , اصلاح سطحی , سلول های HEPG2