بررسی تاثیر عصاره متانولی میوه زالزالک بر لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنی

سابقه و هدف: ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموآن داروی رایج لیشمانیوز هستند. علاوه بر عوارض جانبی، عود و مقاومت دارویی ازمشکلات اصلی این داروهاست. زالزالک دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتریایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ضدلیشمانیایی عصاره میوه زالزالک در شرایط آزمایشگاهی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی عصاره زالزالک با غلظت های مختلف به پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور افزوده شد. بعد ازگذشت 24، 48 و 72 ساعت، میزان کشندگی با دو روش شمارش مستقیم و روش رنگ سنجی MTT بررسی شد. همچنین، عصاره زالزالک به ماکروفاژ آلوده به آماستیگوت انگل افزوده شد و پس از گذشت 24 و 48 ساعت، میانگین تعداد آماستیگوت در ماکروفاژآلوده محاسبه گردید.نتایج: میزان کشندگی بیشترین و کمترین غلظت (60μg/ml و 0/5) بهترتیب بعد از گذشت 24 ساعت 31/86 و 27/93 درصد، بعد از 48 ساعت، 20/11 و 20/94 درصد و بعد از 72 ساعت، 35/19 و 55/14 درصد بود. (IC(50 بود از 24 ساعت، 49/13μg/ml به دست آمد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ پس از 24 ساعت در گروه های کنترل، زالزالک با غلظت های 1μg/ml؛ 10 و 100 به ترتیب 3/91، 1/97، 1/76 و 1/78 محاسبه گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اگرچه عصاره میوه زالزالک اثر کشندگی چندانی بر پروماسیتگوت ندارد ولی تا حدودی مانع از تکثیرآماسیتگوت در داخل ماکروفاژ می شود.

بررسی تاثیر عصاره متانولی میوه زالزالک بر لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنی Keywords:

زالزالک , لیشمانیا ماژور , پروماستیگوت , آماستیگوت