اثرات غلظت های مختلف ساکاروز و سرم جنین گوساله بر زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بره قبل و بعد از انجماد

سابقه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی کاربردهای فراوانی در طب تولید مثلی و زیست فناوری دارند. جهت نگهداری طولانی-مدت این سلول ها از تکنیک انجماد استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر غلظت های مختلف FBS و ساکاروز روی درصد حیات اسپرماتوگونی بره بود.مواد و روشها: سلول های بیضه بره های نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحلهای استخراج شده و با حذف تمایزی خالص سازی گردید.سپس، سلولها به 6 گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. در گروههای 1، 2 و 3 از FBS با غلظت 10 درصد و از ساکاروز به ترتیب با غلظت های 0/07، 0/14 و 0/21 مولار و در گروه های 4، 5 و 6 از FBS با غلظت 20 درصد و از ساکاروز به ترتیب با غلظت های 0/07، 0/14 و 0/21 مولار استفاده شد. درصد حیات سلول ها در گروه های مختلف آزمایشی در سه مرحله مختلف (بلافاصله پس از استخراج، متعاقب افزودن محیط انجماد و پس از یخ گشایی) مورد سنجش قرار گرفت. جهت شناسایی سلول های اسپرماتوگونی تیپ A از رنگ آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه PGP9.5 استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان میدهد مواد محافظ در برابر انجماد اثرات سمی روی اسپرماتوگونی بره ندارند. همچنین، درصد زنده مانیاین سلولها در محیط حاوی 10 درصد FBS به طور معنی داری بیشتر از درصد زنده مانی آنها در محیط حاوی 20 درصد FBS بود. علاوه بر این، افزایش غلظت های ساکاروز (0/07، 0/14 و 0/21) تاثیر مثبتی روی درصد زنده مانی اسپرماتوگونی نداشت. نتیجهگیری: در مجموع بهنظر میرسد استفاده از محیط انجماد حاوی 10 درصد DMSO توام با 10 درصد FBS و 0/07 مولار ساکاروز برای انجماد اسپرماتوگونی بره مناسب است.

Keywords:

اسپرماتوگونی بره , انجماد , ساکاروز , سرم جنین گاو , PGP9.5