اثر عصاره آبی هسته انبه (Mangifera indica) بر فعالیت پایه عضلات صاف رحم موش صحرایی بکر: نقش گیرنده های موسکارینی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 435

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-21-1_003

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: گیاه انبه از تیره پسته ایان است و اثرات عصاره های حاصل از ساقه، برگ، میوه و هسته انبه روی عملکرد انقباضیعضلات صاف گزارش شده است. در این تحقیق اثر مهار گیرنده های کولینرژیک موسکارینی روی تاثیر عصاره آبی هسته انبه(Mangifera indica) بر فعالیت پایه عضلات صاف رحم موش صحرایی بکر مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی 24 قطعه میانی رحم موش های سالم بکر در حمام بافت حاوی محلول تایرود کربوژنه و تحت تاثیر کشش یک گرم قرار گرفتند. اثرات کاربرد تجمعی غلظت های عصاره آبی هسته انبه (0/002، 0/02، 0/2، 2، 20، 200 و 2000 میکروگرم بر میلی لیتر) و یا حامل عصاره (محلول تایرود) در حضور و عدم حضور آتروپین بر قدرت ، فرکانس و فعالیت انقباضی عضلات صاف رحمی به روش ایزومتریک بررسی شد.نتایج: غلظت های تجمعی 0/002 تا 20 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره آبی هسته انبه به طور معنی داری سبب کاهش قدرت، فعالیت و فرکانس انقباضی عضله صاف رحمی گردید و در غلظت های 200 و 2000 عصاره، عملکرد انقباضی به حالت پایه برگشت. آتروپین یکمیکرومولار تغییر معنی داری در اثرات حاصل از کاربرد تجمعی عصاره روی قدرت و فعالیت انقباضی عضله صاف رحم به وجود نیاورد،ولی در غلظت های پایین عصاره توانست فرکانس انقباضی را به طور معنی داری تشدید نماید.نتیجه گیری: احتمالا اثرات عصاره آبی هسته انبه بر عملکرد انقباضی عضلات صاف رحمی از طریق گیرنده های موسکارینی صورتنپذیرفته و تشدید اثر عصاره توسط آتروپین روی فرکانس از طریق سایر گیرنده ها صورت می پذیرد.

Authors

مهدی نورالدینی

دانشیار، مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

معصومه دهقان شیبانی

کارشناس ارشد فیزیولوژی، بیمارستان حضرت علی اصغر (ع)، دانشگاه علوم پزشکی شیراز- استادیار، گروه علوم سلولی کاربردی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

بهرنگ علنی

استادیار، گروه علوم سلولی کاربردی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان