مقایسه سطح سرمی اپلین و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق فعال و غیرفعال

سابقه و هدف: اپلین ادیپوکاینی است که ممکن است در تنظیم متابولیسم انرژی نقش مهمی داشته باشد. چاقی و فعالیت بدنی از عواملیهستند که غلظت اپلین را تحت تاثیر قرار میدهند، اما مشخص نشده است که اثر کدامیک برجستهتر است. بنابراین، هدف مطالعه حاضرمقایسه سطح سرمی اپلین- 13 و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق فعال، چاق غیرفعال و نرمال غیرفعال می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی 45 مرد سالم (سن 46-34 سال) در یکی از گروه های زیر قرار گرفتند: 1) چاق فعال ( 16 نفر): شاخص توده بدن (BMI)؛=33/9-28 کیلوگرم/مترمربع و کسب 5-3 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی؛ 2) چاق غیرفعال ( 18 نفر): BMI؛=33/9-28 کیلوگرم/مترمربع و کسب 1 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی؛ و 3) نرمال غیرفعال ( 11 نفر): BMI؛=24/9-18/5 کیلوگرم/مترمربع و کسب 1 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی. از آزمودنی ها نمونه خون در حالت ناشتا گرفته شد، سپس سطحسرمی اپلین- 13 بهروش الایزا اندازه گیری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی به روش غیرورزشی و بر اساس سطح فعالیت بدنی برآورد شد.نتایج: تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنی داری در سطح سرمی اپلین - 13 بین گروه ها وجود ندارد (P=0/73). همچنین، حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه چاق غیرفعال به طور معنی داری در مقایسه با دیگر گروه ها پایین تر بود (P≤0/001)، اما بین گروه نرمال غیرفعال و چاق فعال تفاوت معنیداری مشاهده نشد (P=0/14).نتیجه گیری: به نظر می رسد که سطح متوسط فعالیت بدنی و چاقی نوع یک نمی تواند غلظت اپلین- 13 سرم را تغییر دهد. علاوه بر این،می توان پیشنهاد کرد که چاقی و فعالیت بدنی اثرات معکوس و یکسانی بر حداکثر اکسیژن مصرفی دارند.

Keywords:

پپتید اپلین- 13 , شاخص توده بدن , حداکثر اکسیژن مصرفی , آمادگی جسمانی