اثربخشی روان درمانی مثبتگرا بر روان درستی، بخشش و بیرمقی زناشویی زنان در معرض طلاق

بروز اختلافات زناشویی و طلاق، مولفه های روان شناختی، هیجانی وارتباطی زنان را با آسیب جدی مواجه میسازد. بر این اساس هدف ازانجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا برروان درستی، بخشش و بیرمقی زناشویی زنان در معرض طلاق زنانشهر اصفهان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح از نوعپیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده همه زنان درخواست کننده طلاق مراجعه کننده بهدادگستری شهر اصفهان در سه ماهه تابستان 1397 بودند که با روشنمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه گواه (15 نفر) وآزمایش (15 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش از سه پرسشنامهروان درستی، پرسشنامه گرایش به بخشش و پرسشنامه بی رمقیزناشویی استفاده شد. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد.برآیندها نشان داد روان درمانی مثبت گرا بر روان درستی، بخشش وبی رمقی زناشویی زنان در معرض طلاق شهر اصفهان تاثیر دارد (f= 83/96, p<0/001). بر این اساس که این درمان توانسته منجر به بهبودروان درستی و بخشش زنان در معرض طلاق و کاهش بی رمقیزناشویی آنها شود. با توجه به برآیندهای به دست آمده می تواننتیجه گیری نمود که رواندرمانی مثبت نگر می تواند با آموزشمفاهیمی همچون امید و خوش بینی به عنوان یک درمان کارآمد برایبهبود رواندرستی و بخشش زنان در معرض طلاق و کاهش بی رمقیزناشویی آنها به شمار آورده شود.

Keywords:

روان درمانی مثبت گرا , روان درستی , بخشش , بی رمقی زناشوی